Σήμερα ας ασχοληθούμε με κάτι καυτερό και εύκολο
και αν σας αρέσουν αυτές οι γεύσεις σίγουρα θα το αγαπήσετε
Σπιτικό "ταμπάσκο" !!!!
ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ?
Κατακαλόκαιρο και σίγουρα σε πολλούς από εμάς η ιδέα και μόνον του καυτερού φαγητού ακούγεται όχι μόνον παράξενη αλλά έως και διεστραμμένη....Και όμως το καυτερό φαγητό βοηθά στην εφίδρωση και η εφίδρωση βοηθά στην αποβολή θερμότητας από το σώμα αλλά και χαρίζει αίσθηση δροσιάς, ιδίως όταν φυσά έστω και ένα ανεπαίσθητο καλοκαιρινό αεράκι, ακόμη και χλιαρό.
ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Το ότι το καυτερό φαγητό βοηθά στο να δροσιστείς όταν κάνει ζέστη δεν το πίστευα μέχρι που σε ταξίδι στην Τυνισιακή Σαχάρα τον Αυγουστο του 1993 βρεθήκαμε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα (χαλασμένες γεννήτριες) στην όαση του Κσαρ Γκιλαέν με θερμοκρασίες λίγο πάνω από τους 50 βαθμούς Κελσίου υπό σκιά. Ακόμη και το νερό ήταν δυσάρεστο σχεδόν να το πιείς κοντά σε αυτή την θερμοκρασία. Και περιέργως η καυτερή τοπική σάλτσα η "χαρίσα" έδινε έναν τρόπο να αποκτήσει κανείς κάποια αίσθηση δροσιάς. (ευτυχώς ερχόταν και το βράδυ και την επομένη ημέρα οι γεννήτριες επισκευάσθηκαν...)
Τα καυτέρα φαγητό και μπαχαρικά πάντα ήταν μέσα στα πράγματα που μου άρεσαν. Ετσι όταν πριν από τρια χρόνια ένας καλός φίλος εδώ στον Ωρωπό μου έδωσε μερικές γλάστρες με φυτά κάποιας γαλλικής ποικιλίας πολύ καυτερών πιπεριών ενθουσιάσθηκα πρώτα από το να βλέπω τα φυτά αυτά να μεγαλώνουν, να ανθίζουν και σιγά - σιγά να δημιουργούν τις πιπερίτσες πράσινες στην αρχή, μετά μαύρες και στο τέλος κατακόκκινες σαν την αμαρτία, αλλά και την απόλαυση ε?, προσωποποιημένη.
Δυστυχώς τα φυτά αυτά δεν κράτησαν μέχρι και φέτος όλα, καθώς για κάποιον περίεργο λόγο γενικότερα οι καυτερές πιπεριές σε όλους τους γνωστούς πέρυσι μαράθηκαν και μόνον ελάχιστα φυτά γλύτωσαν. Φέτος από όλες τις γλάστρες τελικά σώθηκε μόνον μία η οποία όμως, ευτυχώς, φαίνεται να βγάζει αρκετές πιπερίτσες. Μένει μόνον να δούμε πόσο καυτερές θα είναι.
Ενα μυστικό που μου είπαν και ελπίζω να είναι σωστό είναι ότι δεν βάζουμε μη καυτερές πιπεριές κοντά σε καυτερές καθώς όπως φαίνεται επικονιάζονται μεταξύ τους και τελικά νικά το γονίδιο της μη καυτερής μετατρέποντας και τις καυτερές σε μη καυτερές.
Πίσω στα δικά μας όμως.
Φέτος το ένα φυτό άρχισε να ανθίζει κανονικά και τελικά προ ημερών είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο με τις πιπερίτσες να αρχίζουν να σχηματίζονται κανονικά, να έχουν πάρει το αρχικό τους πράσινο χρώμα και μία εξ αυτών να έχει γίνει ήδη μαύρη (το δεύτερο χρώμα που αποκτούν πριν γίνουν σταδιακά κόκκινες).
εκτός από την μαγεία του να βλέπεις την Φύση να λειτουργεί και να παράγει καρπούς και μόνον το θέαμα της μικρής αυτής πιπερίτσας έφερε συνειρμούς γευστικών απολαύσεων που σίγουρα μπορείτε να αντιληφθείτε, να μοιραστείτε και να συναπολαύσετε όσοι αγαπάτε την γεύση του καυτερού και ιδίως την γεύση της καυτερής πιπεριάς.
ΜΑ ΚΑΛΑ? ΣΠΙΤΙΚΟ "ΤΑΜΠΑΣΚΟ"?
Εντάξει δεν είναι "ταμπάσκο", ούτε προσπαθεί να γίνει. Μπορεί να γίνει αλλά αυτό θέλει πολύ χρόνο και δεν νομίζω ότι πολλοί από εσάς έχετε την διάθεση να αφιερώσετε κάτι τέτοιο, ή τον μπελά που χρειάζεται για να φτάσετε στο ίδιο αποτέλεσμα από πλευράς, γεύσης και κυρίως υφής.
Ομως πιστεύω ότι και αυτή η γρήγορη και εύκολη μέθοδος παρασκευής καυτερής, ιδιαίτερα γευστικής σάλτσας θα σας ικανοποιήσει και θα σας κάνει να καμαρώνεται για το ότι την φτιάξατε μόνοι σας. Είμαι σίγουρος ότι θα την προσαρμόσετε ακριβώς στην δική σας γεύση και θα την απογειώσετε ακόμη περισσότερο.
Ο τρόπος παρασκευής της είναι απλός καθώς το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα μπλέντερ χειρός, εκτός φυσικά και αν θέλετε να κάνετε μεγάλη ποσότητα οπότε θα χρειαστείτε μία μεγαλύτερη κουζινομηχανή. Θα πρότεινα όμως να πειραματισθείτε πρώτα και μετά αφού βρείτε τις αναλογίες των συστατικών που σας αρέσουν να κάνετε την μεγαλύτερη ποσότητα.
Ενα ακόμη μυστικό είναι πως όσο παλαιώνεται η σάλτσα αυτή τόσο πιό μεστή γεύση αλλά και υφή αποκτά. Οπότε προτείνω να επενδύσετε σε χρόνο και να αφήσετε κάποια ικανή ποσότητα να παλαιωθεί σε κάποιο ράφι της κουζίνας σας.
Ας δούμε τι "καλούδια" θα χρειαστούμε.....
Απλά και εύκολα πράγματα που τα βρίσκουμε παντού χωρίς δυσκολία.
Καυτερές πιπερίτσες. Φρέσκες ή ξερές, ο΄τι υπάρχει διαθέσιμο. Για την δική μου φετινή σάλτσα θα περιμένω να μαζέψω όλες τις πιπερίτσες που θα βγάλει το ένα φυτό που σώθηκε από την περσινή καταστροφή. Θα κρατήσω σπόρους από δύο πιπερίτσες και άλλες δύο θα τις ξεράνω για να υπάρχουν ως διασφάλιση της συνέχειας του φυτού. Τις υπόλοιπες θα τις χρησιμοποιήσω για το σπιτικό "ταμπάσκο" μου και θα προσθέσω, αφού είναι αναγκαίο λόγω της μικρής αναμενόμενης φετινής παραγωγής, και άλλες, μάλλον ξερές.
Η μόνη διαφορά ανάμεσα στις ξερές και τις φρέσκες είναι ότι οι φρέσκες τείνουν να δίνουν λίγο περισσότερο άρωμα αν και αυτό μπορεί να είναι και απλά μία ιδέα μου και να μην ισχύει τελικά.
Το δεύτερο συστατικό που θα χρειστούμε είναι απλό ψιλό αλάτι. Δεν χρειάζεται κάτι "εξωτικό" ή περίεργο. Απλό θαλασσινό αλάτι.
Και τέλος το τρίτο βασικό και απαραίτητο συστατικό είναι καλό, δυνατό κρασόξυδο. Αξίζει να επενδύσετε σε ένα καλό δυνατό (οξύτητας πάνω από 4, καλύτερα 5 ή 6) κρασόξυδο. Αυτό μαζί με τις καυτερές πιπεριές θα χτίσουν τα γευστικά θεμέλια της σάλτσας μας.
Για να συμπληρώσετε την γεύση μπορείτε να βάλετε ζάχαρη. Προσωπικά προτιμώ την μαύρη ζάχαρη μιάς και δίνει εξαιρετικά βαθύτερο χρώμα στο κόκκινο της σάλτσας. Η ζάχαρη αυτή έχω διαπιστώσει ότι χαρίζει και κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό στην σάλτσα με την μυρωδιά και γεύση της. Και τέλος διαλύεται και πολύ εύκολα χωρίς να έχει τάση να κάτσει στον πάτο του μπουκαλιού.
Φυσικά μπορείτε να βάλετε και καφέ ή λευκή ζάχαρη. Αυτό θα το κρίνετε και θα το αποφασίσετε εσείς πειραματιζόμενοι έτσι ώστε να φέρετε την πρόταση αυτή για την σάλτσα "ταμπάσκο" στο δικό σας γούστο.
Αλλες προτάσεις για συμπλήρωμα και περαιτέρω εξατομίκευση της σάλτσας είναι να βάλετε λίγη καπνιστή πάπρικα, ή υγρό καπνό, λίγο σκόρδο (σε σκόνη ή φρέσκο ψιλοκομμένο, το μπλέντερ θα το διαλύσει άλλωστε και το φρέσκο), λίγο κάρυ, ή λίγο κουρκουμά, λίγο τσιμένι (το έτοιμο μπαχαρικό που μπαίνει στα σουτζούκια ή στον παστρουμα, αν σας αρέσει η γεύση αυτή). Οποιοδήποτε σχετικό αρωματικό μπορεί να "δέσει" ακόμη περισσότερο την βασική σάλτσα αυτή στην γεύση σας ή να την κάνει να ταιριάξει περισσότερο με κάποιο συγκεκριμένο φαγητό. Μπορείτε κάλλιστα να φτιάξετε μία μεγάλη ποσότητα της βασικής σάλτσας με τα τρία συστατικά (καυτερές πιπεριές, ξύδι και αλάτι) και μετά να τραβήξετε μικρότερες ποσότητες και ξεχωριστά να φτιάξετε μία εξατομικευμένη ποσότητα που θα έχει και ζάχαρη (ή μπορεί και μέλι αντί για ζάχαρη?), ή σκόρδο, ή καπνιστό, ή κάρυ, ή τσιμένι, ή πηχτή σάλτσα σόγιας (εκεί απλά προσέξτε γιατί έχει ήδη αλάτι η βασική σάλτσα, ίσως να αξίζει να πειραματισθείτε για την εκδοχή της σάλτσας και με σόγια από την αρχή...)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ "ΒΟΜΒΑΣ"
Απλά ρίχνουμε τις καυτέρες πιπεριές και ΛΙΓΟ από το ξύδι στο μπλέντερ και διαλύουμε το μείγμα όσο περισσότερο μπορούμε. Προσθέτουμε μετά και το αλάτι προσέχοντας να φέρουμε το μείγμα σε μία ισορροπία πυκνότητας και χρώματος. Δεν βάζουμε πολύ αλάτι καθώς μπορούμε πάντα να προσθέσουμε μετά όσο θέλουμε. Προσθέτουμε ξύδι μέχρι να γίνει το μείγμα μας αρκετά ρευστό. Υπολογίστε μία γεμάτη χούφτα καυτερές πιπεριές φρέσκες ή μιάμιση χούφτα ξερές για ένα ποτήρι του νερού γεμάτι ξύδι. Αλάτι γύρω στην μία κουταλιά. Αυτά για να δημιουργηθεί η βάση. Μετά προσθέτετε όσο ξύδι ή αλάτι θέλετε.
Ο σκοπός μας είναι να γίνει το μείγμα λεπτόρευστο αλλά όχι υδαρό.
Το βασικό μείγμα "κάθεται", ιδίως όταν είναι φρέσκο. Για αυτό και καλό είναι να ανακατεύετε το μπουκάλι πριν την χρησιμοποιήσετε.
Οσο περισσότερο κάτσει ο χρόνος την βοηθά να δέσει.
Τα σποράκια από τις πιπεριές φαίνονται καθώς δεν διαλύονται εντελώς. Μπορεί και να μην διαλυθούν καθόλου αν προσθέσατε περισσότερο ξύδι στην αρχή και το μείγμα δεν έγινε αρκετά πηχτό για να τα διαλύσουν οι λεπίδες του κόφτη του μπλέντερ. Κακό δεν κάνει αυτό και μάλιστα προσωπικα προτιμώ να τα βλέπω.
Ετσι κάνουμε το βασικό μείγμα. Απλά και εύκολα.
Μετά μπορείτε να "παίξετε" με όλους τους τρόπους που είπαμε πιό πάνω.
Ελπίζω να σας αρέσει η πρόταση αυτή και πειραματιζόμενοι να την ευχαριστηθείτε ακόμη περισσότερο.
Καλή όρεξη και με προσοχή!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου